4. در سبزیجات فصل گرم اجزای زایشی و در سبزیجات فصل سرد قسمتهای رویشی مورد استفاده قرار میگیرد.
5. کود فسفره در سبزیجات فصل گرم (زایشی) و کود ازته در سبزیجات فصل سرد (رویشی) استفاده بیشتر دارد.
6. از لحاظ انبارمانی سبزیجات فصل گرم به دمای 8–7 درجه سانتیگراد و سبزیجات فصل سرد به دمای پایین حدود 2–1 درجه سانتیگراد نیازمند میباشد.
7. سبزیهای دوساله (هویجفرنگی، کرفس، جعفری) نسبت دورههای طولانی سرما حساساند و قبل از آنکه کاملاً برسند به بذر مینشینند.
8. تعداد دفعات آبیاری به علت سطحی بودن ریشه زیاد است.
جدول3- البته استثناهایی نیز وجود دارد كه بهصورت جدول زير بيان شده است
سیبزمینیشیرین |
محصول فصل گرم است، ولی از غده ریشهای آن استفاده میگردد. |
نخودفرنگی |
محصول فصل خنک است ولی قسمت زایشی (دانه نارس) آن استفاده میگردد. |
اسفناج زلاندنو |
محصول فصل گرم است ولی برگهای آن مورد استفاده قرار میگیرد. |
ذرتشیرین |
محصول فصل گرم است اما در دماهای پایین ◦C3-2 قابلیت انبارداری را دارا میباشد. |
سیبزمینی |
محصول فصل خنک است اما در دمای صفر درجه قابل انبار نیست. |
5. طبقهبندی از نظر تحمل شوری خاک: سبزيها نسبت به شوري خاك بسيار حساس ميباشند و هرچه خاك شورتر باشد، ريشه گياهان آب مورد نياز را با سختي بيشتري جذب ميكنند اهميت اين مسئله در شرايط آب و هوايي گرم و خشك نسبت به شرايط مرطوب به مراتب شديدتر است. درجه حساسيت سبزيها به شوري خاك بسيار متفاوت است.
الف: تحمل به شوری: اسفناج، چغندربرگی، چغندرلبوئی، کلمقمری، مارچوبه
ب: تحمل متوسط: گوجهفرنگی، فلفل، سیبزمینی، هویج، کاهو، پیاز
ج: حساس به شوری: تربچه، لوبیا سبز
طبقهبندي بر اساس عمق ریشه: سبزيها نسبت به ساير گياهان بيشتر به آب نياز دارند. ميزان آب ضروري متناسب با خشكي و عمق ريشه گياه است. بنابراين گياهاني كه ريشه سطحي دارند مثل تربچه، كاهو و غيره، با دور كمتري آبياري ميشوند تا گياهاني كه ريشه عميق دارند مثل گوجهفرنگي، انواع كلمها و غيره. بايد دانست كه:
- 70 درصد رطوبت و مواد غذايي مورد نياز گياهان از قسمت فوقاني ريشهها تامين ميشود.
- هرچه دوره رويش كوتاهتر باشد، خسارت ناشي از كمآبي بيشتر است.
- اگر بعد از يك دوره خشك طولاني گياهي را آبياري كنيم، احتمال تركيدگي ميوه در آن زياد است. اين امر به علت پديده فيزيكي (عدم تناسب صحيح حجم به سطح ميوه) است. تركيدگي گوجهفرنگي، كلم قمري و غيره از اين نوع است.
جدول 4- متوسط عمق ريشه تعدادي از سبزيها
ريشه سطحي ريشه متوسط ريشه عميق
(67 سانتيمتر و يا بيشتر) (68 تا 100 سانتيمتر) (110 تا 200 سانتيمتر)
كلمبروكلي لوبيا آرتيشو
كلمتكمه چغندرلبويي مارچوبه
كلمپيچ هويج و شلغم لوبيا ليما
كلم گل و كلم چيني خيار خربزه
كرفس بادمجان كدوتنبل
كاهو و اسفناج نخودفرنگي كدوخورشتي
سير و ترهفرنگي فلفلسبز سيبزميني شيرين
ذرتشيرين ريواس گوجهفرنگي
تربچه و سيبزميني كدوخورشتي (تابستانه) هندوانه
نقل از: Fulton, 1989
7. طبقهبندي بر اساس مقاومت به واکنشpH خاک: سبزيها هر كدام در يكpH به خصوص از خاك پرورش مييابند و عكسالعمل سبزيها نسبت بهpH خاك بسيار متفاوت است. يكي از عواملي كه هنگام دادن كود به خاك بايد در نظر گرفت،pH خاك است. اضافه كردن كودهاي شيميايي نبايد باعث بهم زدنpH خاك شوند. بنابراين، تغيير pH خاك باعث تغيير شرايط رشد ميگردد. اغلب سبزيها در زمينهايي كه 7pH= دارند، نتيجه بسيار خوبي ميدهند. البته بيشتر سبزيها بهترين رشد و نمو خود را در خاكهايي دارند كه اسيدي باشند. شايان ذكر است كه تعدادي از سبزيها ترجيح ميدهند در خاكي كهpH كمي قليايي داد، به رشد خود ادامه دهند. لوبياسبز، كدو مسمايي، كاسني و لوبيا پهن آمريكايي، نمونههايي از اين سبزيها هستند. بعضي مواقع براي پيشگيري از بيماريها، مجبور به كاشت سبزيها درpH مخصوصي ميباشيم. بهعنوان مثال: براي جلوگيري از اشاعه بيماري لكهسياه سيبزميني لازم است كه درpH حدود 5 سيبزميني را كشت نمود. چنانچه كلم در خاكهايي كه pH كمي قليايي دارند، كشت شوند حمله بيماري فتق كلم به حداقل خواهد رسيد.
- << قبلی
- بعدی