اصول طب سنتي
طب سنتي ايران بر وحدت و پيوند بين جوانب مختلف انسان، يعني جسم و نفس و روح استوار است و به همين جهت طب را نه يک فن محدود بلکه يک نوع روش زندگي ميدانند، اين سنت ديرين، پزشک را دانشمند بهشمار ميآورد که در برانگيختن توجه و اعتماد بيمار نسبت به خود توانا است و ايمان و اعتماد به اصول اخلاقي حرفه پزشک با وجود او عجين شده است.
پس طبق سنتي پزشکي ايران، طبيب بايد علاوه بر دانمند بودن، به مفهوم جديد اين کلمه، حکيم هم باشد و از اصول اخلاقي عاري نباشد. از نظر جسماني، طب سنتي پزشکي بر استفاده از داروهايي است که طي قرون و بلکه هزاران سال در بوته ازمايش بوده است.
طب سنتي ايران رابطه مستقيم با نحوه تغذيه سنتي ايرانيان داشته است و با استفاده از تجربه حاصل از دورانهاي طولاني و با توجه به امکانات کشاورزي اين اب و خاک و شرايط اقليمي آن، برنامهاي از نحوه تغذيه ايرانيان بهوجود آورده است. و دستوراتي که از اسلام در رابطه با غذا گرفته شده آميخته شده است و همينطور در امر نظافت و پارهاي از آداب زندگي که اثر مستقيم بهداشتي و پزشکي دارد.