کهور ( Prosopis )
این درختان کوتاه، بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری هستند و در چنین مناطقی از کشور ( در جنوب کشور ) دیده می شوند. درختان کهور دارای انواع بسیاری هستند که هر یک مزایا و معایبی دارند و گلدهی آنها در اواخر زمستان است.
میوه این درختان که در تابستان می رسد نیام بلندی است که چندین دانه دارد. نیام اغلب ناشکوفا بوده و به رنگ قهوه ای متمایل به قرمز است. نیام فوق دارای جداری ضخیم و چوبی است و درون آن در اطراف دانه ها بافت اسفنجی دیده می شود که همزمان با رسیدن میوه خشک می شود. نیام ها به صورت دستجات چند عددی در یک خوشه قرار می گیرند. دانه ها قهوه ای رنگ بوده و پوسته بسیار سختی دارند.
میوه های رسیده کهور را می توان از روی درختان با دست چیده یا از روی زمین نسبت به جمع آوری آنها اقدام کرد. بذرها را پس از چیدن، از درون نیامها خارج می کنند. این بذرها را می توان در شرایط خشک نگهداری کرد. به طور متوسط در هر کیلوگرم تا 30000 بذر خشک وجود دارد.
با توجه به قوه نامیه خوب بذرها ( 100-70 ) مشکل خاصی در زادآوری این درختان با بذر وجود ندارد. فقط به علت پوسته سخت، باید قبل از کاشت، بذرها را به مدت 20-30 دقیقه در محلول اسید سولفوریک غلیظ قرار داد. دو گونه مهم این درختان به شرح زیر هستند:
کهور پاکستانی (Prosopis juli flora )
کهور پاکستانی درختی با توانایی استقرار و تکثیر عالی است. نیام آن بسیار بلند بوده و به ابعاد 15- 25 سانتی متر طول و 1-5/1 سانتیمتر عرض و تقریبا استوانه ای شکل است. نیام کمی خمیده بوده و به صورت مجتمع در خوشه ها قرار می گیرد. گاه نیام حالت فشرده به خود می گیرد.
کهور ایرانی (Prosopis cineraria)
نیام این درخت اغلب کاملا ناشکوفا است. میوه آن کوچکتر از کهور پاکستانی بوده و حداکثر به طول 12 سانتی متر می رسد، ولی عرض آن بیشتر بوده و حتی به 2 سانتی متر می رسد.
بذر این درختان بسیار مورد علاقه حشرات و به خصوص جوندگان و حتی علفخواران است و باید در انبار کردن و نگهداری و کاشت بذرها این مساله را مد نظر قرار داد.