2- نارنگی فیرچاید (Fairchid): رقمی زودرس است و به دلیل داشتن میوههای درشت، گوشت ترد، پرآب و شیرین برای کشت در جیرفت توصیه میشود.
3- نارنگی کینو (Kinnow): نارنگی کینو دورگ بین ویلولیف و کینگ است. این رقم از ارقام خوب پاکستان بوده و درختان آن بالا رونده، بی تیغ، پرمحصول و دیررس است. اندازه میوه متوسط، کمی پخ، نوک و قاعده میوه پهن و کمی تورفته شده است. پوست نسبت به نارنگیها چسبندگی بیشتری به گوشت دارد. پوست ظاهری خشن، چرمی، بسیار صاف و براق که گاهی نقاط فرورفته خیلی ظریفی به رنگ زرد مایل به نارنجی روی پوست میوه رسیده مشاهده میشود. گوشت به رنگ زرد نارنجی پررنگ، پرآب، سفت، با عطر عالی همراه با بذور چند جنینی زیاد است. رقمی میان رس و شبیه رقم دنسی است. میوهها بخوبی قادرند کیفیت خود را روی درخت حفظ نمایند. داشتن مقاومت به سرما همراه با کیفیت بالای محصول موجب شد علیرغم ویژگی سالآوری نسبتاً شدید، باغ مادری آن در جیرفت دایر شود.
4- نارنگی کارا (Kara): این رقم در سال 1915 از تلاقی بین نارنگی انشو و کینگ به دست آمد. تیپ کلی درخت شبیه به نارنگی انشو، گرد، بی تیغ و پرمحصول است. میوه دارای پوست کلفت و ناصاف شبیه به پرتقال، تقریباً به گوشت چسبیده، ترد، پرآب، با بذر زیاد و دارای خاصیت چندجنینی است.
5- نارنگی فرمنت (Ferement): از تلاقی نارنگی پونکن و کلمانتین تهیه شده که در سال 1964 به نام رقم فرمنت معرفی شد. این رقم در سال 1351 وارد ایران شد و مناسب مناطق خشک تشخیص داده شد. درختان آن به لحاظ کم برگی اغلب دچار آفتاب سوختگی میشوند. سطح پوست آنها صاف است و به راحتی از گوشت جدا میشود. میوهها زودرس و پربذر بوده و درصد چندجنینی آن حدود 50 درصد است.
6- نارنگی بکرایی (Bakraei): نارنگی بکرایی دورگ نارنگی و لیموشیرین است و به عنوان پایه در جیرفت، قصرشیرین و برخی مناطق دیگر استفاده میشود. بکرایی که در جهرم تلخو نامیده میشود شباهت به نارنگی دارد. درختان آنها دارای تاج فشرده، پرمحصول، درصد بالای چندجنینی و مقاوم به pH بالا هستند. مهمترین عیب این دورگ این است که درختان از حدود 15 سالگی از نوک شاخهها شروع به خشک شدن میکنند. همچنین نارنگی بکرایی حساس به پوسیدگی طوقه و ریشه، حساس به سرما و بیماری ویروسی کاچکسیا است.
ب)گروه تانجرین
1- نارنگی پونکن (Puncan): درختان این رقم قوی، بالارونده و سالآور است. خطر شکستن شاخهها در اثر باد و برف سنگین وجود دارد. میوههای درخت در انتهای شاخهها تولید میشود و از نظر زمان رسیدن جزو گروه ارقام زودرس نارنگی محسوب میشوند. شکل میوه گرد پخ، دارای ناف کوچک، پوست کلفت و صاف، بذرها چند جنینی، ترد و آبدار و دارای 13-7 بذر است. رنگ گوشت نارنجی و مزهای نسبتاً دلچسب و معطر دارد. این رقم نسبت به اغلب نارنگیها مقاومت کمتری به سرما دارد.
2- نارنگی دنسی( Dancy): ویژگی چندجنینی این رقم تقریباً 100 درصد گزارش شده است. سالآوری مشاهده شده در این رقم مشابه سایر ارقام گروه تانجرین است. در سالی که محصول وجود دارد میوهها خیلی کوچک هستند. نیاز گرمایی این رقم بالاست، بنابراین برای مناطق گرم ایران توصیه میشود. دارای میوههای پوست نازک، گوشت سبز روشن، ترد، پرعطر و ترش مزه با بذر چندجنینی است.
3-نارنگی کلئوپاترا (Cleopatra): تاناکا رقم کلئوپاترا را Citrus reshni نامگذاری نمود. این نارنگی، بومی هند بوده و در سال 1875 از جامائیکا وارد آمریکا شد و بیشتر به عنوان پایه در نواحی جنوب ایران به ویژه بم و جیرفت استفاده میشود. در pH های بالای خاک تا حدود 8 بهترین پایه برای نارنگی محسوب میشود ولی مناسب خاکهای خیلی سنگین و یا خیلی سبک نیست. به فیتوفترا مقاوم بوده و تحمل خوبی نسبت به شوری، یخزدگی و بلایت دارد اما در مقابل، به نماتد مرکبات و نماتد حفار حساس است.
4-نارنگی اتابکی: رقم نارنگی اتابکی از نارنگی محلی که در باغ آقای اتابکی واقع در حاشیه چابکسر بوده به دست آمده است. بذور آن تکجنینی بوده و اندازه درختان بزرگ بوده، محصول آن کم و برگهای نسبتاً پهن دارد. به دلیل درشت بودن میوه، موجب جلب توجه مردم میشود.
5-نارنگی محلی ایران: نارنگی محلی ایران در واقع بذر نارنگی اونکو بوده که از هندوستان وارد ایران شده است. رقمی قدیمی و میانرس بوده و به دلیل بالا بودن درصد چند جنینی صفات مادری را حفظ کرده است. این رقم فاقد بیماریهای ویروسی است و به خوبی با شرایط محیطی شمال و جنوب کشور سازگاری پیدا کرده است. در جنوب اهمیت خود را حفظ کرده و به نام نارنگی شماره یک بم نامگذاری شده است. در شمال نارنگی انشو جایگزین این رقم محلی شده است. درختان نارنگی محلی مشکل خشکیدگی سرشاخهها را داشته و به علت ریزش برگها در اثر حمله کنه شرقی، شاخهها در اثر تشعشع نور خورشید آب خود را از دست میدهند. درختان آن شدیداً حساس به شپشک آردآلود و کنه قرمز است.
- << قبلی
- بعدی