کاشت و پرورش فندق
نام علمی: corylus avellana
خانواده یا تیره: Betulaceae (Corylacaea)
نام انگلیسی: Filber tree –Hazelnut tree -cobnut
نام عربی: نبدق – جلوز - مثجرالنبدق
فندق درخت درختچه ای به ارتفاع 1/5 متر که معمولا بلند نمی شود ولی درمواردی که شرایط آب و هوایی مساعد و خاک بسیار حاصل خیز باشد به ارتفاع6 تا 7 متر (گاهی بیشتر) در می آید و به سهولت جنگلی انبوه بوجود می آورد. بومی اروپا، آسیای صغیر و قفقاز که کشت آن از زمان های بسیار قدیم در ایران متداول بوده و به صورت خودرو در جنگل های ارسباران، طوالش، زنجان دیده می شود. همچنین در آذربایجان کلیبر،اهر (در 1200 متری) قره داغ، ارسباران ، اردبیل، آستارا، آسپینا در طالش (در ارتفاعات 1500 متری(جواهرده، جیرکوه (رامسر) و در بعضی از نقاط کشور پرورش داده می شود.
برگهائی پهن و نوک تیز با دو ردیف دندانه، به رنگ سبز و گلها به صورت می باشد یعنی گل ماده و نر جدا از هم و بر روی یک درخت هستند. گلهای نر در بوته به صورت سنبله یا نوعی شاتون دارای 3 تا 8 پرچم است و مجموعه آن به صورت سنبله های آویخته در پائیز ظاهر می شود و به صورت جانبی روی چوب یکساله به وجود می آیند. گلهای ماده نیز جانبی اند و در دسته های 10-1 عددی روی چوب یکساله پدیدار می شوند. گلهای فندق فاقد گلبرگند و گرده افشانی آنها توسط باد (Anemophyle) صورت می گیرد. . میوه آن که فندق نامیده می شود، در حالت تازه از پوشش سبز رنگی پوشیده شده است.ولی تدریجاً پس از خشک شدن از آن جدا می شود. گونه C.avellana به عنوان فندق اروپائی شناخته شده و بصورت تجاری کاشته می شود. گلدهی فندق 4-3 سال بعد از کاشت صورت می گیرد ولی معمولا باردهی از سال پنجم یا ششم شروع می شود.
خواص غذایی و دارویی فندق
فندق یکی از مغذی ترین دانه های خوراکی است که سرشار از انرژی، پروتئین، کلسیم، فسفر، آهن، پتاسیم و ویتامین B می باشد به همین دلیل اثر تقویتی بالایی داشته و برای مبتلایان به بیماری قند مفید است. برگ، شکوفه و پوست فندق قابض است و مغز فندق به دلیل داشتن فسفر زیاد مغز را تقویت می کند.
بر اثر عملیات اصلاح و دورگ گیری گونه های مختلف فندق تنوع زیادی در ارقام و ژنوتیپ های فندق ایجاد شده که مرسوم ترین رقمها در ایران عبارتند از گرداشکور، گرده، پشمینه و شستک.
ارقامی که می توانند در یک خزانه با هم جدا از یکدیگر بر روی ردیف کشت شود و در احداث باغ از نظر تلقیح سازگاری داشته باشد:
1- فرتیل دوکارد (وزن بالایی دارد)
2- روند دو پیمون (چربی بالا و مزه خوبی دارد)
3- نقرت (مغز بیضی شکل و گوشت سفید و پروتئینها محصول می باشد)
ارقام دیگری نیز وجود دارند که با یکدیگر سازگاری دارند. مثال: سگورب – مرویل – لونگ داسپاین
نیاز اکولوژی
با آنکه فندق در آب و هوای متفاوت سازش نسبی و مطلوبی نشان داده است. با این حال کشت وسیع آن از نظر اقتصادی مستلزم انتخاب ارقام مناسب برای هر منطقه به خصوص از نظر دمایی، برودت و بارندگی است. درختان فندق به زمستان نسبتاً سرد و تابستان خنک نیاز دارند برای رشد و تکامل میوه تابستان خنک و طولانی از تابستان گرم و طولانی مناسبتر است. درختان فندق برای رفع نیاز سرمایی بایدمدت نسبتاً طولانی در معرض سرمای متوسط قرار گیرند و برای رفع نیاز سرمایی خود 1700-800 ساعت دمای کمتر از 7 درجه سانتی گراد لازم دارد. برودت هوا در منطقه و حد بحرانی آن برای فندق بایستی مدنظر گرفت. زمستانهای طولانی و بسیار سرد و قرار گرفتن درخت در معرض دمای کمتر از 25- درجه سانتیگراد خظر یخ زدن و از بین رفتن چوب درخت را به دنبال دارد. دمای کمتر از 10- درجه سانتیگراد سبب سرمازدگی و نابودی فندق شده و سرشاخه های جوان فندق در دمای کمتر از 4- درجه سانتی گراد از بین می روند. شاتونها و گلهای ماده فندق در مقایسه با گلهای باز شده مقاومت بیشتری نسبت به سرما دارند. در صورتیکه گلهای ماده باز شده باشند دمای 5/9- درجه سانتی گراد به آنها صدمه می زند بین حداقل و حداکثر دمای هوا با تاریخ های گل دهی گل آذین نر و ماده رابطه مستقیمی وجود دارد افزایش مجموع درجه حرارتهای موثر ظهور کلاله را در ارقام زودرس به تاخیر می اندازد. مقاومت بافتها نسبت به سرما تعیین شده است که از حساس تا مقاوم عبارتند از : استوانه مرکزی، آوندهای چوب، کامبیوم و پوست. در اواسط زمستان مقاومت جوانه های رویشی نسبت به سرما بیشتر از گلهای ماده است. همچنین مقاومت اکثر گلهای ماده در دی ماه بیشتر از گلهای نر است از کاشت فندق در مناطق پست که هوای سرد در آنجا باقی می ماند باید خودداری کرد.
خاک
نوع خاک مناسب برای کاشت فندق در مناطق مختلف متغیر است ولی بطور کلی خاک باید عمیق که حداقل 50 سانت متر عمق داشته، حاصلخیز و دارای زهکشی خوبی باشد. در خاکهای عمیق مقدار زیادی آب و مواد غذایی ذخیره می شود که در طی فصول خشک مورد استفاده قرار می گیرد زیرا ریشه های فندق تا عمق 4-5/2 متر به سرعت رشد می کنند. از آنجاییکه درخت فندق به آهک حساس می باشد باغهای فندق نباید در زمین هایی احداث شوند که میزان اهک موجود انها از 10 درصد بیشتر باشد. ریشه فندق به کمبود اکسیژن و خفگی حساس است لذا کاشت ان در اراضی مرطوب و سنگین و بدون زهکشی مناسب توصیه نمی شود. عوامل نامساعدی مثل وجود لایه غیر قابل نفوذ، بالا بودن سطح آب زیرزمینی وجود سنگ و شن و عدم وجود تهویه در خاک، رشد ریشه ها را محدود می کند. خاک باید تا عمق 4 متر دارای تهویه خیلی باشد درختان فندق در مقایسه با درختان گردو تحمل بیشتری نسبت به خاکهای فشرده دارند. بهترین خاک برای فندق خاک شنی – رسی هوموس دار با زهکشی مناسب و pH حدود 7-5/6 می باشد.
آبیاری
یکی از اساسی ترین نیاز برای درخت فندق وجود اسيد آبسيسيک کافی در اطراف ریشه ها و وجود رطوبت کافی (رطوبت نسبی حداقل 60 درصد) در محیط اطراف درخت است زیرا ریشه های سطحی و برگهای پهنی دارد مناطقی که دارای بارندگی متوسطی بوده و توزیع بارندگی نیز در طول فصل مناسب است برای کاشت موفقیت آمیز فندق خیلی مناسب هستند.
آبیاری منظم باغهای احداث شده فندق سبب می شود:
الف- میزان گیرایی نهال های کاشته شده افزایش یابد و سیستم ریشه بندی آنها تقویت شود.
ب- رشد گیاه تسهیل و تسریع شود
ج- کیفیت و کمیت محصول افزایش یابد
دور ابیاری بسته به شرایط آب و هوایی و خاک از 4 تا 7 روز بوده و در طی دوره رشد به 10000 متر مکعب اسيد آبسيسيک نیاز دارد.
تکثیر فندق
الف- جنسی (با بذر): تکثیر فندق به وسیله بذر مانند اغلب درختان میوه امکان پذیر است در ازدیاد به وسیله بذر با کاشت فندق بلافاصله پس از برداشت همراه با پریکارپ به مقدار زیادی جوانه زنی را کاهش می دهد. حذف پوسته بذر مثل حذف پریکارپ جوانه زنی را تا 81 درصد افزایش می دهد. خواب بذر با یک دوره استراتیفیکاسیون به مدت 6 ماه برطرف می شود. در صورتیکه فندق دیر برداشت شود (آخر شهریور) پریکارپ میوه ها سخت می شود در اینصورت ابتدا یک دوره استراتیفیکاسیون گرم در 20 درجه سانتی گراد ضروری است و بدنبال آن بذور فندق باید در معرض یک دوره سرما (4 درجه سانتی گراد) قرار گیرند. در میوه هایی که زود برداشت می شوند (آخر مرداد) آندوسپرم و جنین اغلب به اندازه کافی رشد نمی کند و جوانه زنی این قبیل بذور بخوبی صورت نمی گیرد. برای از بین بردن خواب بذور فندق اگر آنها را به مدت 6 هفته در معرض سرمای 5 درجه سانتی گراد قرار داده و سپس به 20 درجه سانتی گراد منتقل شوند اسید جیبرلیک در بذر تجمع یافته و موجب جوانه زنی می شود.
ب- روش تکثیر غیر جنسی (رویشی) عملی و آسان تر می باشد.
1- پاجوش: پاجوش ها شاخه هایی هستند که از جوانه های نابجای ریشه به وجود می ایند و برای تکثیر فندق می توان خاک پای درخت را کنار زده و این شاخه ها را جدا نموده و در محل مورد نظر کاشت
2- خوابانیدن: خوابانیدن فندق به دو صورت خوابانیدن کنده ای و کپه ای صورت می گیرد و در هر دو روش ابتدا باید نهالی را که به عنوان پایه مادری انتخاب می کنیم در سال اول از سطح خاک کف بر نموده و با خاک دادن پای پاجوش های روئیده شده آنها را ریشه دار نموده و در محل اصلی می کاریم.
3- فندق را می توان مانند سایر درختان میوه با پیوند زدن ارقام اصلاح شده روی پایه های بومی و اصلاح شده تکثیر نمود و برای پیوند زدن از انواع پیوند جوانه می توان استفاده نمود.
- قبلی
- بعدی >>