تاريخچه استفاده از گياهان دارويي در جهان
ارسطو (330 ق.م) اولين كسي است كه آثار و مطالبي مكتوب مربوط به شناخت گياهان دارد. البته قبل از او در آثار كهن مصر حدد (26 قرن ق.م) در پاپيروسها و ابرها مطالبي از گياهان با شرح خاصي از موارد استفاده از آنها باقي مانده است. ولي ارسطو نخستين دانشمندي است، كه از رشد و نمو گياهان، مادهسازي و از تفاوت آنها و چگونگي استفاده از مواد خاك (سياه خاك) مطالبي نوشته است. نوشته او بدون هيچ مبناي علمي تا چندين قرن بعد از او مورد قبول همه بود و حتي تدريس ميشد.
تئوفراست يا تئوفراستوس شاگرد ارسطو كه در سالهاي 370-258 قبل از ميلاد طبيب بود و بعدها به او پدر گياهشناسي گفتهاند، علاوهبر آنكه، پيرو فلسفه استاد خود ارسطو بود، تحت تأثير نظريات پلاتو، استاد ارسطو قرار گرفت.
او ردهبندي بسيار ابتدايي از روي شكل ظاهري گياهان، چرخه رشد، شكل گلآذين و نحوه رشد آنها و همچنين وضع گلبرگهاي گلها در كتابي به نام هيستوريا پلانتاروم بر مبنايي مبهم و ناشي از استنباطات خود دارد او بر اين مبنا و تفكر 480 گياه را در كتاب مزبور ردهبندي كرد كه اساس آن كاملاً دور از حقيقت و واقعيت است. بايد اشاره كرد، كه مكتب درمان با گياه بهوسيله تئوفراست بنيانگذاري شد.
متأسفانه اين نظر از 300 سال قبل از ميلاد مسيح تا قرن 18 مآخذ و مبناي نگارش کتابها و آثار بسيار ديگر بود. تئوفراست به مقتضاي شغل خود از گياهان براي درمان استفاده ميكرد. كه متأسفانه آثاري از وي در همين رابطه باقي نمانده است. بعد از تئوفراست، بايد از بقراط يا هيپوكرات بزرگترين پزشك جهان باستان و هم عصر تئوفراست (131 ق. م) نام برد كه ادامه مكتب او، بعدها منجر به مكتب طب جالينوسي شد. از اين دانشمند كه از گياهان براي درمان استفاده ميكرد، مطالب و آثاري از نحوه درمان با گياهان دارويي يا توسط مواد گياهي، باقي مانده است.
بعد از اين دانشمندان عهد عتيق ميبايد در سال هاي 79-23 بعد از ميلاد مسيح به گايوس پلينوس سكوندوس اشاره كرد. او مجموعه آثاري در 37 جلد به نام تاريخ طبيعي حاوي دانشها و اطلاعات عصر و زمان خود دارد. 9 جلد از مجموعه آثار او مربوط به گياهان دارويي است، كه متأسفانه همه مطالب آنها غير واقعي و دور از حقيقت است. و تا پايان قرون وسطي آثار او سايهاي نگين و تاريك بر بروز و ظهور آثار علمي گياه شناختي انداخته و سبب ركود اين علم شده بود.
در همين عصر ميبايد از ديوسكوريد (پدانيوس ديوسكوريدس) طبيب و جراح، بويژه، جراح و طبيب ارتش روم در زمان نرون (در سال هاي 75-45 بعد از ميلاد مسيح) اشاره كنيم كه پس از تئوفراست، مشهورترين دانشمند در شناخت گياهان دارويي دوران عتيق است. ديسكوريد چون جراح ارتش امپراطوري روم بود، همراه با ارتش مهاجم روم مسافرتهاي بسياري به خارج از روم داشت و از موقعيت اين سفرها توانست از خواص گياهان دارويي متداول در نقاط مختلف جهان آن روز، طلاعات فراواني كسب كند و مجموعه اطلاعات و دانستههاي خود را در كتابي معروف به نام ماتريا مديكا كه شامل شرح خواص حدود 600 گياه دارويي است، بنويسد. بعدها او با افزودن تصاوير جالب بر اين كتاب كاربرد و معروفيت آن را بالا برد. بعد از آن نام ماتريا مديكا بهتدريج كم رنگ و به نام خود ديسكوريد معروف شد. اين كتاب در طول 15 قرن به چنان شهرتي رسيد كه فقط گياهان ذكر شده در آن اعتبار دارويي داشتند.