با اين عمل مقدار مواد آلي خاك افزوده مي شود . سپس قبل از اينكه ديسك و تسطيح نهايي انجام گيرد، خاك را مورد آزمون قرار داده و هر گونه مواد مورد نياز از قبيل آهك، فسفر يا پتاسيم را به خاك اضافه مي كنند. در صورتي كه قرار باشد كف باغ گياهان پوششي داشته باشد، در پاييز و قبل از كاشت درختان ميوه، اقدام به كشت گياهان پوششي مي نمايند . معمولا بدين منظور از چمن كنتوكي - ٣١ استفاده مي شود . اين چمن به سرعت استقرار مي يابد و طي فصل رشد احتياج به چندين نوبت كوتاه كردن دارد. زمان مناسب كاشت نيمه دوم شهريور به ميزان ٥٠ - ٢٥ كيلوگرم بذر در هكتار مي باشد.

ب) طرح باغ

طرح باغ در يك زمين مسطح به طور ساده با كشيدن يك خط اصلي مستقيم كه آن هم معمولا در مجاورت يك جاده و يا حصار مي باشد شروع مي شود . سپس در دو انتهاي خط اصلي و گاهي يك يا دو خط در فواصل مياني خط اصلي، عمودهايي اخراج مي گردد.  روش ساده اي براي اخراج عمود بر خط اصلي، استفاده از مثلث قائم الزاويه اي است كه بين طول اضلاع آن رابطه ٣:٤:٥ برقرار باشد . براي اين منظور مي توان بر روي يك ريسمان به طول ١٢ متر در فواصل صفر، ٣ و ٤ متري حلقه هايي قرار داده و مثلثي با نسبت اضلاع فوق ساخت . با گذاشتن ميخ هاي چوبي در اين حلقه ها و منطبق كردن ضلع ٣ متري يا ٤ متري با خط اصلي، مي توان اقدام به اخراج خط عمود كرد

با كشيدن طناب در امتداد خطوط عمود و تعيين فاصله كاشت درختان بر روي طناب، محل كاشت  درخت را تعيين و علامت گذاري مي كنند . براي علامت گذاري مي توان از ميخ چوبي يا ريختن گچ استفاده كرد . براي كارهاي دقيق تر مي توان از ابزارهايي مثل منشور نقشه برداري، دوربين ترازياب، دوربين تئودوليت و غيره استفاده كرد.

روش ديگر طرح كاشت ، در سطح زمين بويژه در اراضي وسيع استفاده از دستگاه علامت گذار مي باشد كه به وسيله تراكتور كشيده مي شود ولي احتياج به راننده ماهر دارد بطوريكه بتواند در فواصل نسبتا طولاني در خط راست حركت كند . با استفاده از اين وسيله سطح زمين با خطوط عمود بر هم قطع شده و درختان ميوه در محل هاي تقاطع كاشته مي شوند.

روش سوم طراحي براي كاشت در زمين هاي شيبدار مثل دامنه ي تپه ها استفاده مي شود  به تعيين كنتور (خط تراز) توسط ابزار مناسب مي باشد . ابتدا اولين خط تراز را در مرتفع ترين محل بر روي زمين پياده كرده (خط منحنی AC) و در طول كنتور بر حسب فاصله مورد نظر محل كاشت درختان ميوه را تعيين مي كنند. در قدم بعدي پرشي ب ترين

و در طول كنتور بر حسب فاصله مورد نظر محل كاشت درختان ميوه را تعيين مي كن ند. در قدم بعدي پر شيب ترين محل را تعيين منحني (خط AB) و فاصله كاشت درختان را روي اين خط مشخص مي كنند . سپس به تناسب اولين خط تراز از روي نقاط مشخص شده روي خط AB ، بقيه كنتورها را مشخص و پياده مي كنند . بعد از پياده سازي كنتورها اگر كسي در بين آنها حركت كند در جاها يي كه شيب تند است خطوط به هم نزديك و در جاهاي كم شيب ، فاصله بيشتر خواهد بود . اگر فاصله ايجاد شده بيش از دو برابر فاصله كاشت درختان باشد در آن بين، كنتورهاي فرعي ايجاد مي شود (علايم نقطه گذاري شده بر روي خط منحني D).

درصورتيكه براي حفر چاله هاي كاشت از مته (چاله كن) استفاده مي شود بايد مراقب بود تا ديواره چاله ها صاف و شيشه اي نگردد . اين حالت وقتي كه خاك ، زيادي مرطوب باشد اتفاق مي افتد . در صورت بروز چنين حالتي بايد ديواره چاله را به وسيله بيل يا كلنگ خراش داد.  جوش دادن دو ميله كوتاه فولادي در لبه تيغه مته نيز راه حلي براي رفع اين مشكل مي باشد. براي كاشت نهال در باغ هاي بزرگ ممكن است از نهال كار پشت تراكتوري استفاده گردد . اشتباهي كه ممكن است در استفاده از نهال كار پشت تراكتوري پيش آيد سرعت كاشت زياد و عدم توجه به عمق كاشت مناسب است . در استفاده از چنين دستگا هي كه يك نفر رانندگي مي كند و نفر دوم روي دستگاه نهال كار ، مشغول است بايد نفر سوم و حتي نفر چهارمي پشت سر نهال كار حركت كرده و ضمن راست كردن نهال ها ي كاشته شده، با بالا كشيدن نهال هاي عميق و يا با فشار دادن خاك توسط پا در اطراف نهال هاي سطحي، نسبت به اصلاح آنها اقدام نمايند.

محاسبه تعداد درخت در هكتار

براي تعيين تعداد نهال مورد نياز در يك هكتار براحتي مي توان با حاصل ضرب فاصله ي درختان در روي رديف در فاصله ي بين رديف مساحت مورد نياز براي يك درخت ، بر حسب متر مربع را محاسبه كرد . حال با تقسيم ١٠٠٠٠ متر مربع بر عدد حاصل، تعداد درخت در يك هكتار محاسبه مي شود.  جدول 1-1-  تعداد درخت در هكتار را براي فواصل مختلف كاشت نشان مي دهد . اولين رديف افقي اعداد، فاصله درخت را روي رديف و اولين ستون اعداد از سمت چپ، فاصله بين رديف ها را نشان مي دهد.

انتخاب و خريد نهال

يك باغ خوب فقط با غرس نهال هاي خوب ايجاد مي شود . درختي كه با كاشت يك نهال نامرغوب شروع به رشد مي كند ممكن است اصلاح آن در آينده غير ممكن باشد. باغدار ممكن است نهال مورد نياز خود را شخصا توليد كند (بويژه وقتي كه تعداد زيادي نهال مورد نیاز باشد) و يا آنها را از نهال فروشي هاي معتبر خريداري نمايد . تا آنجايي كه ممكن است بايد نهال هاي مرغوب خريداري شود .خريد نهال هاي درجه پايين و ارزان قيمت در بلند مدت زيان مالي فراواني را بر باغدار تحميل مي كند . باغدار بايد راجع به صحت رقم ميوه، پايه و عدم اختلاط ارقام اطمينان داشته باشد . اختلاط پايه ها بعلت ايجاد اختلاف در انداز ه ي نهايي درختان بالغ، موجب بهم خوردن فاصله مناسب درختان مي شود . عمليات كاشت را حتي يك سال به عقب انداختن بهت ر از خريد و كاشت نهال هاي بي كيفيت

مي باشد . از خريد نهال هايي با تركيب پايه و پيوندك نامناسب بايد اجتناب كرد . خريد از نهالستان هايي كه با توليد نهال هاي شناسه داركيفيت نهال ، از قبيل صحت رقم پيوندي، پايه، عدم آلودگي به آفات و بيمار ي ها و غيره را تضمين مي نمايند، بسيار منطقي مي باشد.

سيستم هاي كاشت

سابقا در ايران درختان ميوه را بدون نظم خاصي مي كاشتند و تقريبا از دهه ي چهل به بعد در اثر تلاش و ترويج متخصصان كشاورزي كاشت رديفي درختان ميوه رايج گرديد.

در احداث يك باغ، هدف اصلي توس عه ي حداكثر سطح باردهي در حداقل زمان در هكتار مي باشد . براي نيل به اين مهم ، سيستم هاي مختلف كاشت كه همگي از نظم خاصي پيروي مي كنند به وجود آمده است . براي حداكثر استفاده از نور آفتاب جهت رديف ها بايد شمالي جنوبي باشد به ويژه در سيستمي كه فاصل ه ي روي رديف كمتر از فاصله بين رديف ها باشد (سيستم مستطيلي) از مهمترين سيستم هاي كاشت مي توان به مربعي، مستطيلي، مثلثي و چند رديفه اشاره كرد .

سيستم مربعي

در اين روش كاشت، فاصله درختان روي رديف ها با فاصله بين رديف ها برابر است بطوريكه هر چهار درخت روي رئوس يك مربع قرار مي گيرند . بنابر اين در باغ ، افزون بر رديف هاي شمالي جنوبي، رديف هاي شرقي غربي نيز وجود خواهند داشت . در اين سيستم، در صبح و بعد از ظهر درختان مجاور بر روي هم سايه نسبتا زيادي مي اندازند و به همين دليل براي مناطقي كه از شدت نور پاييني برخوردار باشند مناسب نمي باشد.

سيستم مستطيلي

در اين روش كاشت، فاصله ي رديف ها بيشتر از فاصله ي درختان در روي رديف ها مي باشد . و به اين دليل با فرض تخصيص مساحتي مساوي با روش مربعي به هر درخت، ( 7×5 متر برابر با 9/5×9/5) در صبح و بعد از ظهر كه شدت نور نيز كمتر است، درختان سايه كمتري بر روي هم مي اندازند و هر درخت از نور بيشتري بهره مند مي گردد . در اين سيستم، درختان در حداكثر رشد فواصل روي رديف ها را پر مي كنند ولي در بين رديف ها فاصله بيشتري بين درختان وجود خواهد داشت كه عبور و مرور وسايل را در جهت شمالي جنوبي تسهيل مي كند.  اين روش به ويژه براي مناطق سردسير توصيه مي شود.

سيستم مثلثي

در اين سيستم كه لوزي و شش گوش نيز خوانده مي شود، هر سه درخت بر روي رئوس يك مثلث (معمولا متساوي الاضلاع و گاهي متساوي الساقين)  كه جهت قاعده آن غربي شرقي است و هر چهار درخت بر روي رئوس يك لوزي كشت مي شوند . اين روش از نظر سايه اندازي مانند سيستم مربعي است و تفاوت هاي آن با سيستم مربعي اين است كه اولا در اين روش رديف هاي شمالي جنوبي وجود ندارد و ثانيا با رعايت فواصل مساوي در اين روش حدود ١٦ % بيش از روش مربعي، در واحد سطح درخت كاشته مي شود.

سيستم چند رديفه

اين سيستم براي درختان پاكوتاهي كه به صورت داربستي و يا پهن تربيت مي شوند مناسب است و با اين شيوه ، درختان ميوه را مي توان با تراكم زياد كاشت . روش هاي كاشت دو رديفه و سه رديفه مثال هايي از اين سيستم مي باشند . در اين روش به ازاي هر دو رديف و يا سه رديف درخت يك معبر در نظر گرفته مي شود . درختان رديف هاي مجاور با هم آرايش مثلثي دارند تا علاوه بر استفاده حداكثر از زمين، سمپاشي و ساير عمليات محلول پاشي بر روي درختان از كنار به خوبي انجام گيرد.

با توجه به اينكه فاصله رديف درختان در يك سيستم چند رديفه يكسان نيست، نحوه بيان فاصله كاشت نيز متفاوت از سيستم مربعي و يا مستطيلي خواهد بود . براي نمايش فاصله كاشت ابتدا فواصل بين رديف ها را به صورت بعلاوه در داخل پرانتز و فاصله بر روي رديف را به صورت ضرب نشان مي دهند . براي مثال فواصل سيستم دورديفه و سه رديفه شكل فوق كه به دسيمتر نمايش داده شده است . به ترتيب به اين صورت نوشته مي شود : 10×(18 +12) و
10× (18 +12 + 12). در اين مثال عدد ۱۲ فاصله ي بين دو رديف مجاور و عدد ۱۸ عرض معبر را نشان مي دهد.